واژه انگلیسی نمک، «Salt» است که از کلمه لاتین Sal مشتق شده و هالیت نیز ای هالوس که به زبان یونانی به معنای دریا است، گرفته است.نمک از زمان های خیلی دور مورد استفاده انسان بوده چنانکه از حدود 3000 سال پیش از میلاد چینی ها نمک را مورد شناسایی قرار داده بودند.

آیا می توان چیزی را بدون نمک خورد؟ این جمله اولین گزارش مکتوب در مورد نمک است که در حدود 2250 سال پیش از میلاد در کتاب حرفه ها (Job) آمده است. این که بشر دقیقاً چه زمانیاز نمک برای اولین یار استفاده کرده و یا پی به نیاز خود به نمک برده، مشخص نیست. نیاکان ما احتمالاً مجذوب درخشندگی و جلای نمک های موجود در سواحل دریاچه ها یا کرانه های ساحلی شده و بعد تحت تأثیر طعم آن قرار گرفته و بزودی دانستند که جویدن قطعه ای بزرگ از نمک ممکن است سبب بیماری آن ها شده اما طعم غذا با مقدار کمی از آن خیلی بهتر می شود.

نمک در عصر حجر به عنوان شیئی جهت مبادله کالا مورد استفاده قرار می گرفته است و جاده نمک در دنیای قدیم از هند به بحرالمیت کشیده شده بود. علاوه بر آن نمک در گذشته وسیله پرداخت حقوق نیز بوده  چنان که بخشی ازحقوق سربازان سزار (Caesar) به صورت نمک پرداخت می شده است.

در زمان های قدیم نمک در مراسم مذهبی هم نقش داشته، کشتی گیران سامو ژاپن در حال حاضر هم پیش از شروع مسابقه با ریختن مشتی نمک به درون رینگ مسابقه، در نظر خود ارواح خبیثه را دفع می کنند.

سفید پوستان قاره آمریکا نخستین تلاش ها را در تولیدنمک در سال 1614 میلادی انجام داده اند ولی اولین تولید تجاری آن در سال 1753 میلادی و از لیسه گاه های نمکی (Licks) کاناوا (Kanawha) بوده است.

هندی ها پیش از امریکائی ها نمک را از چشمه های نمک ساز بدست می آورده اند. اولین استخراج نمک از گنبد نمکی جزیره اوری (Avery) و به سال 1862 میلادی صورت گرفته است.

نمک در ایران شاید از شش هزار سال قبل از میلاد مورد استفاده قرار گرفته باشد، از زمان استقرار آریایی ها نمک در ایران مصرف می شده است. در دوره های بعد در کتب مورخین یونانی (مثلاً هردوت) به معادن نمک ایران اشاره شده است.